Devotieprentjes of santjes zijn voorstellingen van Christus of heiligen van Bijbelse taferelen, religieuze symbolen die geschilderd of gedrukt zijn op kleinere bladen, perkament of papier.
Het verhaal gaat dat de rondtrekkende boeteprediker St. Bernardinus van Siena (1380-1444) tijdens zijn preken sprak over speelkaarten als een uitvinding van de duivel. Een kaartenschilder, die zijn inkomsten zag verminderen, verzette zich hiertegen. Hij liet aan St. Bernardinus een beschilderd bord zien waarop hij een stralende zon en de letter IHS had geschilderd, dit is de afkorting voor de naam van Jezus. Hij sprak met St. Bernardinus af dat hij voortaan religieuze afbeeldingen zou verspreiden. Hieruit blijkt dat in de middeleeuwen er al prentjes waren met het monogram van Jezus.
Waarschijnlijk zijn de prentjes ontstaan uit het verlangen een beeltenis van een geliefde zaligmaker bij zich te dragen als men op reis was in gebedenboeken. De prentjes werden gemaakt in de kloosters. Uit brieven van kloosterlingen uit de 14de eeuw komen de vroegste prentjes al ter sprake. In de 15de en 16de eeuw worden de prentjes ook buiten het klooster vervaardigd.
Terug naar documentatiemateriaal